- Saúde e longa vida: medida según a esperanza de vida ao nacer.
- Educación: medida pola taxa de alfabetización de adultos e a taxa bruta combinada da matriculación en educación primaria, secundaria e superior, así coma os anos de duración da educación obligatoria.
- Riqueza: medida por el PIB per cápita PPA en dólares internacionales.( Proporcionando un nivel de vida digno)
Dacordo con este índice, os países do mundo son presentados nun ranking cos ordena dende o IDH máis alto hasta o máis baixo.
O IDH pode interpretarse coma a cantidade de opcións que teñen as persoas no seu propio medio, para ser ou facer lo que él desexe . A maior cantidade de posibilidades maior desarroio humano, e a menor cantidad de opcións, menor desarroio humano.
Pero para ser realmente útiles os Índices de desarrollo humano deben seguir as evolucións dos recursos naturais e contabilizar todo lo que cuenta para la supervivencia de nuestra civilización. Ser un indicador de peligro, y promover las nuevas políticas públicas que tanto necesitamos.
España atópase nun bo lugar, xa que ocupa o posto número 23 do ranking do desarroio humano(IDH).
Fecha IDH IDH - Salud IDH - Educación IDH - Ingresos
2012 0,885 0,972 0,871 0,821
2011 0,885 0,969 0,874 0,823
2010 0,884 0,965 0,874 0,824
2009 0,880 0,961 0,868 0,824
2008 0,878 0,957 0,857 0,830
2007 0,874 0,953 0,846 0,831
2006 0,870 0,950 0,836 0,830
2005 0,865 0,947 0,830 0,826
2000 0,847 0,932 0,802 0,815
1990 0,756 0,900 0,619 0,779
1980 0,698 0,869 0,529 0,742
Polo tanto, inflúen entre outros o feito de que a esperanza de vida en España atópese en 82,50 anos, a taxa de mortandade no 8,60% e a súa renda per cápita sexa de 22.300€.
Non hai cambios no Índice de desarroio en España xa que en 2012 o IDH en España foi de 0,885 puntos, o que supón que se mantivo idéntico respecto ao 2011.
Pero se miramos a evolución do IDH en España, un pouco máis a longo prazo, vemos que comparando os datos actuais có do ano 2000, no que o IDH foi de 0,847, éste experimentou unha evolución positiva.
O PIB é unha medida macroeconómica que expresa o valor monetario da producción de bens e servizos de demanda final dun país (ou unha rexión) durante un período determinado de tempo (normalmente un ano). É o indicador comúnmente empregado para estimar a riqueza económica dun país é a renda per cápita, que é a relación que hai entre o PIB (producto interior bruto), e a cantidade de habitantes dun país. Para conseguilo, divídese o PIB dun país entre a súa población.
Non necesariamente haberá unha relación de causalidade entre o PIB per cápita e o índice de desarroio humano (IDH) xa que se trata de medidas diferentes.
O PIB relaciónase có desenvolvemento dun país a nivel económico é positivo se nun proceso longo de tempo durante o cal o nivel da actividade económica aumenta de maneira constante en canto ao desarroio do PIB refírese a un crecemento que soe xerar unha mellor distribución do ingreso e da riqueza . Isto é capaz de reproducir as mellores técnicas de producción en cada un dos sectores , o desarroio mellora as capacidades sociais con bos niveis de educación , menos pobreza , indixencia e cun maior número de oportunidades.
Pero pode ocorrer co PIB aumente pero a poboación medre a un ritmo maior polo cos bens dispoñibles por habitante se reduzcan. É dicir co crecemento é unha condición necesaria pero non suficiente para o desarroio .
Ata agora asimilouse co progreso das sociedades occidentais coa acumulación de bens e o crecemento do PIB ; pero iso non é correcto xa que nos informes correspondentes ao 2012, os países separanse por cuartiles: IDH muy alto, alto, medio y bajo.No último informe non se clasifican como países desarroiados cun IDH moi alto, senón que se teñen en conta varios factores máis.
Un estudo realizado conxuntamente por investigadores da Universidade de Warwick, o Hamilton College, e a Universidade de San Francisco revelou que países europeos coma Dinamarca, Islandia, Irlanda y Suiza, ou outros situados no continente americano, coma Canadá e Estados Unidos , considerados entre os máis felices do mundo, son tamén os países onde máis suicidios producense . Os autores da investigación pensan que o nivel de felicidade dos demáis sería un factor de risco de suicidio porque as personas descontentas que viven en lugares onde o resto de individuos son felices tenden a xulgar o seu propio benestar en comparación co das persoas que lles rodean.
O diñeiro e a felicidade da poboación non sempre veñen da man ; a pesar de que o PIB mellora as condicións de vida dos seus ciudadáns que poden cubrir as súas necesidades básicas e complementarias, o que desemboca na creación dun entorno no que se respeten os dereitos humanos .
Pero así coma o PIB non é concluyente á hora de determinar o nivel de desarroio dun país tampouco o é o IDH xa que non reflicte a participación política , nin as desigualdades de xénero ou a pobreza humana . É dicir , o IDH e os demáis índices compostos só ofrecen unha representación ampla sobre algunhas das cuestións claves para o desarroio humano. Para poder obter unha idea máis completa do nivel de desarroio humano dun país é necesario analizar os demáis indicadores e datos presentados no anexo estadístico do Informe.
En conclusión, debemos redefinir de novo o concepto de progreso, descartar a acumulación de bens coma única fonte de felicidade, xa que senón esgotaránse os recursos naturais do planeta cando deixando as xeneracións futuras desamparadas .
